Mariekerke was voornamelijk de thuishaven van dit gladboordig vissersscheepje. Dit scheepje behoort tot de familie van de Brabanders. Al naar gelang de windkracht en het tij werd er gezeild of geroeid. De tuigage bestond uit een sprietzeiltje en een fok. Het had ook zijzwaarden.

In het vooronder konden visserman en knecht op een bedje van stro een hazenslaapje doen.

Verschillende vismethodes werden gebruikt. Voor de palingvangst deed men beroep op korven of een reep, een lang touw waaraan op regelmatige afstand een touwtje met een vishaakje bevestigd werd. Meivis werd dan weer gevangen met een waai, een groot schepnet. Ook kon er gevist worden met een trechtervormig kuilnet, dat verankerd werd. Een sleepnet behoorde ook tot de mogelijkheden.

Er was een bun ingebouwd, waardoor de vis levend aangeboden kon worden aan o.a. de vishandelaars, die hun waar in de vroege ochtenduren kwamen ophalen aan het ponton ter hoogte van het Steen te Antwerpen.